ادبیات نمایشی زنان ایران در زمینه و بستر تحولات تاریخی زنان ایران شکل گرفته و همچون چشم یا صداییست که گاه پیش و گاه پس دگرگونیهای اجتماعی و سیاسی رشد گرفته است. توجه و بازخوانی ادبیات نمایشی زنان ایران کمابیش خواننده را در مسیر تاریخی این تحولات دنبالهدار قرار میدهد. این پژوهش میکوشد بخشی از خلا پژوهشی ادبیات نمایشی زنان ایران و ناگفتههای آن را پُر کند و از ادامهی راه نسلی باشد که امروز به جز چند مقاله و داستان و متن نمایشی چیز زیادی از آنها باقی نمانده است. صدای خواهران و مادران و دختران و زنان این سرزمین که تلاش آنها بیشک در شکلگیری نگاه امروز ما بیتاثیر نبوده است.
0 نظر