مشیانک روایت سفری درونی است در گرماگرم بازی در یک فیلم ، سفری که به نقاط خاموشی از تاریخ نقب می زند ، صدایی از فراموش شدگان برمی انگیزد و به خودیابی می انجامد. حساسیت های زبانی لاله فقیهی چنانکه در مجموعه داستان «از کجا تا کجا» مشهود بود در رمان مشیانک نیز آشکار است. برجستگی زبانی و تنوع در تکنیک های روایی همسو با درونمایه از جذابیت های این رمان است.
0 نظر