عتیق نیشابوری صد و اندی سال پس از ترجمه تفسیر طبری در همان راهی که آن علمای ماوراءالنهری هموار کرده بودند قدم برداشت. تامل عتیق بر جزئیات و شرح دقایق ماجرا در میان تفسیرهای کهن فقط با ترجمه تفسیر طبری قابل مقایسه است ، بااین تفاوت که روایت او بیش از آن که متکی به هر روایت و منبع مکتوبی باشد، متکی به خود اوست. قصههایی که از زبان او می خوانیم از هر سرچشمهای برآمده باشند بعد از عبور از صافی وجود اوست که به دست ما رسیدهاند _قصههای آشنا و هزاران سالهای که همه آنها را بارها و بارها خواندهایم و شنیدهایم اما همه با لحن و زبانی چنان گرم و گیرا و دلانگیز روایت شدهاند که گویی برای اولین بار است که به گوشمان میخورند.
0 نظر